Imam Ahmad bin Hanbal, kondanglah yee, pengin banget ke Bashrah. Entah tuk apa, pokoknya pengin banget, beliau sendiri tak tahu.
Tanpa tahu mau ngapain dan bermalam di mana, berangkatlah akhirnya beliau dari Baghdad. Tiba di Bashrah sudah waktu Isya.
Masuklah beliau ke sebuah masjid, ikut berjamaah.
Usai salat, dengan usia uzur, kala jamaah sepi, beliau rebahan di sudut dalam masjid. Belum lelap, didatangi marbot. Ditanya begini begitu, dan disuruh pergi. Beliau bilang musafir pun, tetep disuruh pergi. Aturan masjidnya begitu, persis kebanyakan masjid kekinian kita. ?
Beliau pun ke luar. Tingak-tinguk, entah mau ke mana. Tak ada Red Door pula. Beliau lalu duduk aja di teras masjid. Belum sempat miring, datang lagi marbot itu. Diusir lagi beliau. Pokoknya nda boleh. Dalam dan luar masjid, tak boleh buat tidur. Kezam eaa?
Beliau pun keluar, melangkah tak jelas di malam yang dingin dan sepi ini dan tak tahu arah jalan pulang. Aku tanpamu butiran debu #nyanyi.
Beliau nda protes apa-apa, manut saja, namanya juga tamu, bukan pemilik, meski ya bisa aja beliau ngutip ayat “masjid milik Allah Swt” sih? Masa iya sekaliber imam mazhab diragukan kekafahan ilmu ayat dan hadisnya, to. Koyok karo sopo wae…
Beliau juga nda demo gimana juga, pokoknya manut aja, walau sikap marbot itu kebangeten lah kepada musafir, sepuh pula.
Untunglah, tetangga masjid yang melihat kejadian tersebut baik hati dan menyilakan beliau ke rumahnya.
Ngineplah beliau di rumah tukang bikin roti itu. Beliau kemudian kaget sekaligus kagum mengetahui pembuat roti itu selalu mengucap istighfar dalam setiap gerakannya. Selalu.
“Berapa lama ngamalin istighfar, Pak?” tanya beliau pada tuan rumah.
“30 tahun.”
“Allah Swt mengaruniakan apa pada Bapak?”
“Semua hajatku dikabulNya.”
“Semuanya?”
“Satu aja yang belum. Saya pengin banget ketemu syekh Islam dari Baghdad, tapi saya tak tahu caranya dan juga usia saya begini….”
“Siapa yang Bapak maksud itu?”
“Iman Ahmad bin Hanbal.”
“Allahu akbar…,” seru Imam Ahmad. “Inilah rupanya maksud Allah Swt menanam keinginan kuat di hati untuk pergi ke Bashrah ini tanpa tahu tujuan awalnya. Saya lah Ahmad bin Hanbal, Pak….”
Kagetlah tuan rumah. Allah Swt telah mengabulkan doanya dengan sempurna berkat amalan istighfar itu. Ya 30 tahun sih. ?
Begitulah skenario Allah Swt bekerja, termasuk tak diterimanya beliau tidur di masjid sama marbot.
Bila kita mengalami sejenis tak boleh tidur di masjid orang, umpamaneee, inget aja akhlak Imam Ahmad yang memaklumi tanpa adu-adu ayat. Tanpa gelut yee..
Ya sih ini soal akhlak. Bab paripurna. Bagaimana pun, memang enakan ngamuk.? Soal ayat dan hadisnya, ready stock lah, bisa dikulak kapan saja untuk dijodohkan dengan kahanan apa saja, sak karepmu sak butuhmu. Namanya juga korpus terbuka. Ning ya Allah Swt wes ngelingke dalam surat Ali Imran ayat 7-9 perbedaan antara ahli ilmu yang “fi qulubihim zaighun” dan “ar-rasikhuna fil ‘ilm” cum ulul albab, to. (*)
BACA JUGA Rasulullah Iseng Ngeprank? Afwan Akh @Hawaariyyun, Nabi Muhammad Bukan Atta Halilintar atau tulisan Edi AH Iyubenu lainnya. Follow Facebook Edi AH Iyubenu.
Terminal Mojok merupakan platform User Generated Content (UGC) untuk mewadahi jamaah mojokiyah menulis tentang apa pun. Submit esaimu secara mandiri lewat cara ini ya.